می‌گویند کمپانی پارامونت وقتی می‌خواست فیلم ده فرمان را به کارگردانی سیسیل ب. دومیل بسازد پیش از امضای قرارداد با چارلتون هستون، بازیگر نقش حضرت موسی توافق کرد پس از این نسبت به انتخاب‌هایش در سینما محتاطانه‌تر عمل کند؛ کاری که صداوسیمای ما هرگز درباره ریحانه پارسا و موارد مشابه انجام نمی‌دهد.

مدیران محترم شبکه دوم سیما که زحمت تهیه و تولید سریال پدر را کشیدند اگر پس از گذشت ۴۰ سال از پیروزی انقلاب اسلامی قدری هم به مدیریت نیروی انسانی اهمیت می‌دادند به طور قطع خانم پارسا به قول خودش برای برائت جستن از اینکه شخصیتش با لیلای سریال تفاوت دارد عکس‌های آنچنانی منتشر نمی‌کرد. فقط کافی بود صداوسیمای محترم یک یا چند نفر از ۴۸ هزار نیروی خود را برای این مسئله و توجیه این موارد به کار می‌گرفت.

مقصر اصلی ریحانه پارسا نیست. مقصر اصلی صداوسیمایی است که اساساً ضرورتی برای مدیریت نیروهایش احساس نمی‌کند؛ نیاز نمی‌بیند پیش از کلید خوردن و عقد قرارداد با بازیگری که اساساً هنوز چهره نشده شرط کند برای بازی در نقش یک خانم چادری اگر می‌خواهد تفاوتش با کاراکتر را جار بزند دست کم مدتی دست نگه دارد یا اساساً تضاد خودش با کاراکتر را کمرنگ‌تر جلوه بدهد.

ریحانه پارسا بازیگر لیلای سریال «پدر» به تازگی نوشت: «اگر این روز‌ها عکسی دیده شده که فرق زیادی با تصویر این ماه‌های اخیر داره، بی‌هیچ جبهه‌گیری خاصی و موضع داشتن بوده و هست... این عکس‌ها صرفاً توجیهی است که ریحانه هیچ شباهتی (ظاهری) به لیلای دیده شده نداره.»

صداوسیما اساساً به دو مقطع پیش و پس از ساخت آثار فکر هم نمی‌کند و نمی‌داند برای اثرگذاری در فرهنگ پیش و پس از تولید و پخش سریال نیز دارای اهمیت است و باید برای آن برنامه‌ریزی شود. پیچیدگی حوزه فرهنگ به رعایت همین جزئیات و ظرافت‌هاست.

مبارک رسانه ملی باشد این اقدام بازیگر سریال پدر. تقریباً با این تصاویر هرآنچه این سریال با میلیارد‌ها هزینه و صرف زمان برای فرهنگ‌سازی مخاطبانش ریسیده بود یک‌شبه پنبه شد.